töhfə — is. <ər.> Hədiyyə, bəxşiş, ərməğan, pay. <Məhəmməd:> Bizim eşqimizdən bir xatirətək; Bu kiçik töhfəni alasan gərək. B. V.. // Məc. mənada. <Kərəm:> Fələk mənim ilə inad eylədi; Qəm ilə hicrandır töhfən, söylədi. «Əsli və Kərəm» … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
töhfə — ə. hədiyyə, pay, bəxşiş, peşkəş … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
tühəf — ə. 1) misli bərabəri olmayan; görünməmiş; 2) gülünc, əyləncəli; 3) münasibətsiz; 4) təəccüb, heyrət ə. «töhfə» c. töhfələr, hədiyyələr, bəxşlər … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
it(ti)haf — is. <ər.> Hədiyyə etmə, töhfə vermə; hədiyyə, töhfə. Ürəyin ürəyə öz ithafını; Ayrı bir mətləbə yozmaq olarmı? B. V.. İt(ti)haf etmək – bağışlamaq, hədiyyə etmək, vermək, həsr etmək. Şair bu poemanı böyük Üzeyir bəyin işıqlı xatirəsinə… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
ithaf — ə. 1) töhfə vermə, sovqat vermə; 2) təqdim etmə; vermə; 3) həsr etmə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
məbzul — ə. 1) bol ucuz; 2) bağışlanmış, töhfə edilmiş … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
şəbər — ə. bəxşiş, töhfə … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
armağan — is. Hədiyyə, bəxşiş, pay, sovqat, töhfə. Əzəl başdan Bəsrə, Bağdad eliniz; Bəylər üçün armağandır teliniz. M. V. V.. Qoydu əzizləyib isti qoynuna; Eşqin armağanı ad verək buna. M. R.. Şerimlə cəbhəyə gedəcək canım; Ucuz tutulmasın bu armağanım. O … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
hədiyyə — is. <ər.> Bağışlanan şey, bəxşiş, sovqat, töhfə, ərməğan. Məhərrəm əmi ilk dəfə Rəmziyyənin görüşünə gəldiyi zaman ona üzgörüşü olaraq kiçik bir çanta hədiyyə gətirmişdi. A. Ş.. <Əbdüləli bəy Gülüşə:> Bu kiçik hədiyyəni qəbul etmənizi … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
itaət — is. <ər.> 1. Tabe olma, boyun əymə, sözə qulaq asma, göstərişə əməl etmə; tabelik. Ata anaya itaət. Böyüyə itaət. – <Qaplan:> Əmrinə itaət bir vəzifədir; Verdiyin hər fərman bizə töhfədir. A. Ş.. Çay üstündə qazı həmçinin vəz edib… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
keşiş — is. Xristianlarda: yepiskop ilə dyakon arasında ruhani rütbəsi və bu rütbəni daşıyan ruhani. <İblis Arifə:> İç də, bax, sonra duyarsan nə imiş; Ən gözəl töhfə, keşiş göndərmiş. H. C.. Ədalətin şərbətinə; İlk dəfə kim zəhər qatdı? Keşişləri … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
